Na het dipje van gisteren en de lange rit van morgen, weerom het IM parcours, vandaag een rustdag. Op 1x zwemmen na een volledige rustdag.In de voormiddag na de zwemtraining met ons voeten in een bak vol viskes gaan zitten die de dode huidcellen en eelt opeten. Veel gelach en gegiechel of wat had ge gedacht als ze aan uw voeten zitten. Daarna wat geterrast waarna Werner en ik naar het zwembad trokken om de overige 2 wat op hun zenuwen te werken maar vooral om hen in hun 6x100 naar snelle tijden te stuwen. En tis gelukt ook nog! Daarna ne keer goed uitgebreid gaan eten waarna het voor de rest rust rust en nog ne keer rust was. Waarbij enkel tips en tricks uitgelegd werden om niet in slaap te vallen bij vermoeide vergaderingen of uiteenzettingen. Pas op hé allemaal wetenschappelijk bewezen. Eentje om te onthouden, maak de oorlelletjes nat met wat speeksel, ze zullen direct fris gaan aanvoelen, of ge ervan wakker gaat blijven ???? maar ge zijt dan toch bezig hé :-))
DAG 10 : geen sardienen maar storm op de Mirador.
Laatste dag voor de afreis en nog effe het IM parcours. Er zat weer storm in de lucht werd er gezegd en inderdaad er was veel wind maar niks om ons uit ons lood te slaan. Vooral het eerste stuk tot de Mirador, zoals gewoonlijk wind tegen. In die paar knikjes tussen Haria en Mirador was ik wat weggereden van de anderen. Bij het oprijden van de laatste zag ik op het eerste knikje best wel wat veel fietsers staan, te voet, langs hun fiets. ???? Eénmaal opgedraaid wist ik het direct, de berg was gehuld in de wolken en die schoten over de weg, veel wind, heel veel wind, stormachtige allures nam die aan. Zo erg dat de voornoemde fietsers niet verder durfden, niet van de weg wilden afgewaaid worden. Ik zag er eentje zijn fiets in de lucht steken, hij hield enkel zijn stuur vast en de rest van de fiets waaide gewoon weg. Hoe ik het gedaan heb, ik weet het niet maar ik ben tussen die mannen door gereden en zo goed en kwaad als het kon toch boven geraakt waar het donker nat bijna apocalyptisch was. De Wekke stond boven te wachten met zijn doos sardienen. Ik kroop in de auto wachtende op de anderen die nooit zouden komen. Met hun "pimped up chromed bikes" met hoge velgen konden zij niet naar boven, no way. Na een telefoontje ben ik dan naar beneden gereden hetgeen de eerste 500m zeer tricky was vanwege de stormwind, maar vanaf daar ging het best vrij makkelijk. Eénmaal terug verenigd konden we profiteren van de rugwind en zodat ook Jan kopwerk deed. Na nog enkele extra lusjes stond de teller stil op 182km. Nice one was this en die T-shirt met opschrift "I don't shit in my pants for a littkle bit of wind" zullen we maar achterwege laten zeker :-)
Bekijk hier de rit
1 opmerking:
bedankt voor de leuke verslagen,
groetjes, Jean-Pierre
Een reactie posten