Lanzarote dagboek 2012 DAG 6+7+8

DAG 6 : pokkeheet

Denk dat dit één van de warmste dagen van ons verblijf ginder was.  28-29°.  Als je dan uit de wind ging liggen, pffff.  Opnieuw een rustig dagje na de kilometers van gisteren.  Een kort zwemmeke van 2900m en een kort loopke van een half uurke, gewoon effe de beentjes strekken en that's it.  De rest van de dag, rust, rust en nog eens rust. Dus dat betekende veel aan't zwembad liggen en goed eten en zeker genoeg drinken.


DAG 7 : Gr8 SBR day


Vandaag stonden de 3 disciplines op het programma.  Niet alleen dat maar er werd ook nog verwacht van de gas eens in te trappen in de 3 sporten.
Allereerst het zwemmen.  het goede gevoel kwam net op tijd tijdens de 4km lange zwemtraining. 30x100 soms met wa tools maar steeds vertrekkend om 1'45 en constant rond de 1'30 gezwommen.  Afgesloten met 8x50 in 40" vertrekkende op de minuut met de Wekke aan de kant met de chrono, no way to cheat.

Vervolgens volgde een ritje van 2u30' waarin ik me het laatste stuk op kop zetten, tja moest toch intensief gaan op't einde hé.  Marc in mijn wiel laten rijden zodat Jan voor de spurt uit 3de positie moest, en da was net teveel van het goede.  Soms moet ge ook een beetje slim zijn.

Direct de loopschoenen aan en hijgen en puffen in't begin, 3km intensief en dan uitbollen.  Kwas kapot, dit had toch wel wat van mij gevergd.

Bekijk hier het fietsen en hier het lopen

DAG 8 : een dipje

Dit zou voor mij de moeilijkste dag worden van onze stage.  Werner besloot het er vandaag toch op te wagen en mee te gaan.  Alles onder de nek werkt perfect zei hij.  Alleen 4u op een fiets zitten, in zijn geval vervangen we zitten door hangen laat zijn sporen na, en dat heeft hij geweten na een dik anderhalf uur en dan praat ik nog niet over de dag erna.
De Tabayesco stond op het programma.  Kende hem nog van vorig jaar toen ik hem in het spoor van Werner mee naar boven reed.  Dit jaar was het iets anders, ik parkeerde al in de eerste kilometers.  Voila dacht ik, de tol van het vele kopwerk de vorige dagen.  Werner was vliegen en ook jan koos het hazenpad.  Ik Probeerde in een tempo te komen om vooral te zorgen dat marc mij ook niet nog voorbij stak.  Stilletjesaan kwam ik er door en bij het opdraaien van de Haria (spreek uit met nadruk op de ria), in het Limburg klinkt het eerder als Haaaaaaria, kon ik terug naar jan rijden.  Effe uitpuffen in zijn wiel om dan Wener nog proberen te pakken waar ik dan net bij de top in lukte.  1 minuut sneller dan vorig jaar en dit met een dipje, nie slecht maar het had veel krachten gekost.
Zoveel dat ik effe moest chillen op mijn bed bij de terugkomst.  Intussen was ook al het horrornieuws van het busongeval tot bij ons geraakt.

Bekijk hier de rit