Limburg226-113 : achter de schermen

Het voorbije weekend heb ik de triatlon eens vanuit een ander standpunt beleefd, namelijk achter de schermen de handen uit de mouwen steken, kortom, werken ipv te sporten.

Zaterdagnamiddag rond 14u arriveerden we in Neerpelt en direct in de wisselzone een handje toegestoken voordat we konden beginnen aan het smeren van 800 broodjes en het maken van de lunchpaketten van de vrijwilligers.  Nadat Mario, Wim en mezelf nog eens extra gebriefd had over de finishzone, rap een Macdonaldje meegenomen en dan bedje in want het zou al vroeg dag zijn.

Om 4u15 opgestaan, ontbeten en dan de inschrijvingen voor de volledige gedaan van 5u30 tot 7u.  Ongelofelijk dat er nog deelnemers 5' voor de start hun nummer komen halen.  Aparte verhalen zijn dat.  2 atleten die op een parking stonden 10km van Neerpelt en bij het ontwaken vaststelden dat ze ingesloten zaten met de auto en dus per fiets naar het Dommelhof moesten komen.  Of dat van die Fransman die in panne stond op de autosnelweg en er niets beter op gevonden had dan op zijn fiets te springen, hopelijk op de pechstrook tot hij door 2 vrouwen opgepikt werd en naar Neerpelt werd gebracht.  De man lag om iets na 7 als laatste in het water, de rest was natuurlijk dan al enkele minuten vertrokken.

Na de inschrijvingen samen met Wim een paar vrachtjes materiaal naar Neerpelt city gebracht, wat nadars opgezet en dan snel terug voor de inschrijvingen van de halve.  Leuk dat mensen als Colpie, Sleutel, Smolders effe goeiendag komen zeggen.  Kende ze nog van de laatste Epic. Inschrijvingen afgesloten en dan snel nog een laatste vracht drank ingeladen en vliegenvlug naar de finish om alles op te zetten.  Het was een ware race tegen de tijd.  Leider Vanhove kwam voor zijn eerste ronde lopen langs toen ik net de pijlen aan het plakken was aan het keerpunt in het centrum.  Dan was het wachten op de eerste finishers voordat we weer in gang moesten schieten.  Als de laatste de meet gepasserd is moet er nog afgebroken worden en alle materiaal terug richting Dommelhof. Gelukkig gaat afbreken altijd wel een pak sneller dan opbouwen. Om half 12 kropen we in ons bed.  Ook voor ons dus een superlange dag.  Maar fijn om het eens van die kant mee te maken.

De innerlijke mens : 4 boterhammen, 5 broodjes, ontelbare blikjes frisdrank en zoetigheden hielden mij de ganse dag op de been.