La Roche111, crash en DNF

Het begint er meer en meer op te lijken dat ik de laatste jaren meer niet aan de start sta van een wedstrijd of in het andere geval wel start maar de finish niet haal
Ik had er anders wel zin in gisteren, alleen zag ik wat op tegen dat zwemmen met zoveel volk over "maar" 1000m maar dat bleek voor niks nodig te zijn.  Ik had mij helemaal links op de 2de rij gelegd toen het startschot viel. Allez dat dachten we toch, maar het bleek een overijverige supporter te zijn die nog snel iedereen wou aanmoedigen met een luid getoet. Niks aan te doen ,we waren vertrokken en het echte startschot luttele seconden later nie meer gehoord.  De eerste 100m was het toch een beetje druk maar dan vielen er al gaten en voor de rest van de zwemproef van niets of niemand nog last gehad. Geen officiële zwemtijd maar als ik de speaker mag geloven +/- 5' na de eerste uit de wissel.
De eerste ronde van het fietsen opgevat als verkenning en rustig aangedaan.  Ronde 2 al iets harder gegaan en met overschot begonnen aan de laatste ronde.  Alles liep perfect en in de laatste afdaling haalde ik zelfs clubgenoot Guy nog in die zijn weddingschap bij deze verloor.  Niet veel verder in een moeilijke haarspeld zit een kat langs de kant van de weg het spectakel te bekijken.  Ik ga de bocht in, zie dat de kat opspringt en de straat oversteekt, ze houdt even in en ik denk, oef die draait terug  maar op dat moment schiet ze voor mijn wiel in.  Recht erop en ik heb nu ondervonden dat ook het asfalt in La Roche  hard en ruw aanvoelt.
Ik blijf liggen en moet effe bekomen als Guy naast mij stopt en mij ophelpt.  Effe langs de kant gezeten en dan op de fiets en rustig de laatste kilometers naar de wissel afgelegd.
Loopschoenen aan, op de tanden bijten en vertrekken, zal wel beteren seffes.  Maar na een paar 100m was de pijn niet meer te harden.  Stel je voor dat ik dan even later ook nog bergop en af moest lopen, neen dit ging echt niet.  Nummer uitgedaan en wonden laten verzorgen.
De pijn werd in de loop van de uren erna alsmaar erger zodat we besloten toch de spoeddienst van het ziekenhuis op te zoeken.
Foto's laten maken, wonden laten verzorgen.  Uiteindelijk na 2 lange uren de uitslag.  Geen breuken maar een kleine luxatie of zoiets van de schouder waardoor ik een rustverband moet dragen.  Mijn elleboog kan ik niet strekken of buigen maar daar zat nog veel vocht op dus volgende week opnieuw terug om daar uitsluitsel over te krijgen. Wordt dus zeker vervolgd.
Wat die kat betreft, ik hoop dat het beest een even slechte nacht als ik gehad heeft!

Volgend jaar 9 juni, I'll be back!

De uitslagen hier